Er was wat vertraging op de videolijn, maar snel ontstond er een heel fijn gesprek met onze oud-leerling. In het uur dat ik hem spreek, krijg ik halverwege bijna spijt: hoe krijg ik al deze belevingen in één pagina gepropt? Hij is tijdens het gesprek niet bij te houden en dat terwijl hij drie dagen voor onze afspraak ‘even’ een Iron Man heeft gelopen: 3,8 kilometer zwemmen en 180 kilometer fietsen, gevolgd door een marathon van 42,2 kilometer lopen. ‘Hoe gaat het met je?’ vraag ik hem. ‘Tja, je werkt toch wel een jaar toe naar zo’n moment. Deze week is dan een klein beetje een anticlimax.’ ‘En dan? Op naar een volgende uitdaging?’ ‘Uiteraard. De dag erna was ik al aan het oriënteren op een nieuwe race’. Als afsluiter van dit schooljaar hebben we een primeur te pakken: een ‘hoe gaat het nu met..?’ vanuit het buitenland. Op de dag dat Oranje tegen Oostenrijk speelt, schrijf ik dit stuk. Voor wie zou onze oud-leerling vanavond vanuit Wenen juichen? Hoe gaat het nu met Neal van der Gaag?
Neal was op het Wolfert te vinden van 2013 tot 2020. Hij wilde naar het Wolfert, omdat hij bewust koos voor openbaar onderwijs en omdat de sfeer hem meteen goed beviel: ‘Er lopen daar gewoon heel veel vriendelijke mensen rond. Docenten en leerlingen gaan op een prettige manier met elkaar om en je kunt iedereen aanspreken. Zo vind ik de heer Metselaar, de conciërge, echt een prachtvent en denk ik met veel plezier terug aan de lessen van meneer Hamersma en meneer Vet, die ook mijn profielwerkstukbegeleider was.’ Neal had een lekker vol vakkenpakket: ‘Elke dag kwamen er weer veel verschillende nieuwe dingen op me af. Daar genoot ik echt van.’ Neal krijgt het tijdens zijn tijd op de middelbare school al voor elkaar om er heel veel naast te doen: hij is actief bezig met sport: zwemmen, zeilen en judo en in de vijfde pakt hij ook het hardlopen op.
Na het vwo is Neal bedrijfskunde gaan studeren aan de Erasmus Universiteit. Hij studeert tijdens de coronajaren, maar voor hem pakte dat eigenlijk best goed uit. ‘Ik had alsnog veel sociale aansluiting en ik kan best goed op mezelf zijn. Het lukte ook goed om veel dingen te combineren. Dat was ook te zien aan zijn resultaten. Hij presteert zo goed dat hij wordt uitgenodigd om het honoursprogramma te doen in zijn tweede jaar. Dit programma is gericht op Silicon Valley en Neal gaat naar San Francisco om met eigen ogen te ervaren waarover hij zo veel leert. Hij is tijdens zijn studietijd omgeven door gelijken: allemaal mensen met bomvolle agenda’s.
Die volle weken zijn ook gevuld met andere activiteiten dan studeren: zo is Neal lid van de activiteitencommissie voor de zwemvereniging, doet hij een extra consultancy opdracht voor een goed doel, loopt hij zijn eerste marathon, bezoekt conferences in Praag en Barcelona en pakt hij het hiken op in onder andere Schotland en Zweden. Neal vat het zelf als volgt samen: ‘Ik ben er best goed in om mezelf helemaal de pleuris te werken. Dat hebben we ook wel van thuis meegekregen. Vanaf de middelbare school al wordt het gestimuleerd om er veel dingen naast te doen, lekker je eigen persoon te zijn en ook moeilijke dingen aan te pakken. Dat zorgt er ook meteen voor dat je over veel dingen mee kunt praten. Er is altijd wel een bruggetje naar andere leuke dingen en andere interessante mensen.’
Neal rondt zijn bachelor nominaal af en voor zijn minor richt hij zich op vraagstukken die met big data op te lossen en te voorspellen zijn. Voor zijn bachelor thesis specialiseert hij zich in data science en hij wil voor zijn master graag een combinatie tussen de technische kant en data analytics en het CEMS, een mondiale alliantie van business schools, die samen de CEMS Master in International Management aanbieden. Dat brengt hem dus naar Wenen, waar hij veel vakken en projecten afrondt, maar ook aan zijn Duits werkt. En ook in Wenen is het hem gelukt de drukke leefstijl door te pakken. Hij heeft een leuke baan, is veel op pad met studievrienden en collega’s en sport veel.
De daltondocent in mij ziet meteen de relatie tussen dat drukke leven onderhouden en het daltononderwijs, maar de analist in Neal begint meteen een lezing over correlatie en causatie. Ik weet wel beter. Wel geeft Neal aan dat hij op school altijd de ruimte heeft gekregen om vaardigheden als zelfstandigheid en plannen te ontwikkelen. Een andere vaardigheid die Neal flink onder de knie heeft, is relativeren. Als ik hem vraag naar zijn advies voor de toekomstige studenten, hoor ik: ‘het leven is niet samen te vatten in één mooie zin. Alle obstakels komen er toch wel. Het is alleen de vraag hoe je ermee omgaat, want dat kan echt het verschil maken.’
In september komt Neal terug naar Nederland en dan zal hij zijn masterthesis schrijven. Hij heeft nog zo’n acht maanden de tijd om te onderzoeken welke uitdaging er dan op hem staat te wachten. De Marathon des Sables viel tijdens dit gesprek even; toen ik het later opzocht, werd ik al licht in mijn hoofd. Aan het einde van dit interview draaide Neal overigens de rollen en kwam er een vragenvuur op me af, waardoor het hoog tijd werd om het interview af te ronden…
– Maxime Hoek –
