Lina en Beate uit 3 vwo mochten de nieuwe directrice interviewen… spannend! Ze vroegen haar het hemd van het lijf: “Wat doet een directeur eigenlijk, hoe ziet de dag eruit, wilde u altijd dit vak uitoefenen, hoe was uw middelbareschooltijd, wat vindt u van daltononderwijs, wat zijn uw doelen, enzovoorts”. Lees hieronder het volledige interview:
Wilt u iets over uzelf vertellen?
Ja hoor. Ik woon hier niet zo ver vandaan, ik kom namelijk uit Schiebroek. Ik woon inmiddels alweer acht jaar samen met Koert. We hebben samen vier kinderen. Onze oudste dochter is 18, onze andere dochter is 16, dan heb je onze zoon die is 12 en ons jongste meisje is 10. Zij zit dus als enige nog op de basisschool. Twee van mijn kinderen zitten op een Wolfert school, dus ik ken het Wolfert al een beetje. Ik hou enorm van reizen. Koken vind ik ook erg leuk, maar vooral als iedereen het daarna dan lekker vindt. Ik vind lezen ook heel vermakelijk, maar de laatste tijd kom ik er niet zoveel aan toe. Althans niet genoeg voor mijn eigen gevoel.
Wat doet een directrice nou eigenlijk?
Het gaat altijd in een school over de leerlingen. De leerlingen staan centraal; hun ontwikkel- en leerprocessen staan centraal. Dat betekent dat alles wat er in een school gebeurt, daarop gericht moet zijn. De docenten geven les aan de leerlingen. Ik zie mijn taak als schoolleider ondersteunend daaraan. Ik zorg ervoor dat ik op school alles zo goed mogelijk kan regelen en mensen kan helpen te doen, waar zij het beste in zijn en waarom ze hier zijn.
Hoe ziet een dag van een directrice eruit?
Mijn dag begint bijna altijd heel vroeg. Voordat ik alles doe, ga ik meestal sporten. Daarna maak ik iedereen wakker en gaan we samen ontbijten. Dat is het thuisstuk natuurlijk. Ook al heb ik een hekel aan fietsen als ik naar mijn werk moet; naar het Wolfert Lyceum ga ik vast wel dat kwartiertje fietsen. Als ik op school ben, begin ik met het lezen en beantwoorden van mijn mails. Ik loop graag iedere dag minstens één rondje door de school en vind het nog leuker om in de lessen te komen kijken, niet om te controleren maar om te kijken hoe dat eraan toe gaat en om te kijken of de lessen leuk zijn. Vaak heb ik overdag ook gesprekken met de teamleiders of docenten, soms samen, soms individueel. En ik moet natuurlijk ook de school vertegenwoordigen buiten de school en binnen de Wolfert scholengroep, dus soms zal ik op pad zijn. Daartussenin zal ik teksten schrijven, ondertekenen, goedkeuren en meedenken. De eerste maanden wil ik vooral graag iedereen op het Wolfert Lyceum leren kennen, ook de leerlingen!
Wilde u altijd directrice worden of is dat pas later gekomen?
Dat is wel later gekomen. Vroeger waren mijn vader, mijn moeder en mijn opa allemaal docent, dus ik heb heel lang gezegd: “Dat nooit!”. Je gaat toch nooit doen wat je vader of je moeder doet, toch? Dat vond ik per definitie stom. Ik heb het best lang volgehouden, totdat ik geschiedenis ging studeren en nadat ik veel bijles had gegeven kreeg ik interesse in het onderwijs. Daartussenin heb ik ook veel dingen gedaan die niks te maken hadden met geschiedenis en het onderwijs, maar uiteindelijk ben ik toch in het onderwijs gaan werken. Ik vind het heel erg leuk om leerlingen vooruit te helpen en ik vind het heel belangrijk en betekenisvol werk. Dus ik heb het niet altijd gewild, maar toch vind ik onderwijs ontzettend mooi, alle aspecten daarvan.
Het is een hele drukke baan die veel stress en soms fouten oplevert. Hoe gaat u daarmee om?
Ik leer heel graag en leren betekent fouten maken. Ik geloof er dus in dat je fouten moet maken om te leren, want anders leer je maar voor de helft. Het is noodzakelijk. Als je zo hoog in zo’n organisatie zit, hebben inderdaad meer mensen last van je fouten dan alleen jij. Dan is het belangrijk dat je met elkaar kijkt hoe we de gevolgen van de gemaakte fout zo goed en snel mogelijk weer kunnen herstellen. Het is altijd vervelend, maar ik blijf er ook niet te lang bij stilstaan en ga niet opgeven.
Bent u emotioneel of praktisch met dit soort dingen?
Ik ben over het algemeen wel iemand die iets snel overziet, zo van oké dit is er misgegaan en hoe gaan we dit oplossen. Ik weet alleen niet of je dat nou echt praktisch moet noemen, want om te kunnen leren van fouten moet je ze natuurlijk ook niet meteen achter je laten. Ja, je moet naar een oplossing zoeken, maar ik kijk zelf vaak nog eerder van nou wat ging er fout en waarom ging het fout? Zo kun je niet alleen een oplossing zoeken, maar de fout de volgende keer voorkomen. Daarnaast geloof ik er ook sterk in, dat het zonder af een toe echt een goede fout te maken het onmogelijk is om te leren.
Hoe was uw tijd als leerling?
Ik heb genoten van mijn middelbareschooltijd. Ik zat op het gymnasium. Er was op mijn school veel ruimte om jezelf te kunnen zijn. Ik vind dat dat heel erg heeft bijgedragen aan mijn ontwikkeling. Woordjes leren en de toetsen waren niet leuk natuurlijk, maar voor de rest vond ik mijn tijd als leerling heel erg leuk.
Heeft u ervaring met daltononderwijs of wordt dit uw eerste keer?
Ik ken het daltononderwijs wel, maar ik heb nog nooit op een school gewerkt waar het daltononderwijs zo geïntegreerd was, zoals het hier is.
Bent u van mening dat daltononderwijs een goede manier van lesgeven is of dat leerlingen meer structuur nodig hebben?
Ik vind het belangrijk dat je van jongs af aan leert in kleine stukjes om verantwoordelijkheid te kunnen nemen. Deze vaardigheid is niet alleen belangrijk voor je vervolgstudie, maar ook je toekomst. Als je daar niet continu in begeleid wordt, dan weet je niet wat je leerstrategieën zijn en hoe je het je eigen kan maken.
We hebben gehoord dat u ook een historicus bent, studeerde u een bepaalde tijdperk of geschiedenis in het algemeen?
Ik studeerde de Oudheid, want ik vond de oude Grieken altijd zo interessant en boeiend. De Romeinen vond ik altijd wat minder: die voerden zoveel oorlog. Ik heb op het gymnasium dan ook Grieks gekozen als vreemde taal in mijn vakkenpakket.
Ik heb oude geschiedenis gestudeerd en ben later ook gepromoveerd. Ik was vooral geïnteresseerd in de tragedies van de Oude Grieken, zo ging mijn proefschrift over de tragedies van Sophocles. Met mijn studie en interesse in de Oudheid ben ik niet actief meer bezig, maar als ik op vakantie met mijn gezin ben en we een oud Grieks theater of een Romeins amfitheater tegenkomen, ga ik daar niet weg totdat ik daarbinnen ben geweest.
Heeft u nog doelen die u wilt bereiken voordat u hier gaat werken?
Ik ben nu in Den Haag bezig met het onderwijs voor de nieuwkomerskinderen, dat zijn kinderen die gevlucht of geëmigreerd zijn met hun ouders uit andere landen en in Nederland ook graag naar school willen en Nederlands willen leren. Door de grote toestroom van nieuwkomers, bijvoorbeeld door de oorlog in Oekraïne en de aardbevingen in Turkije en Syrië, moeten sommige kinderen een hele lange tijd wachten totdat er een plekje voor ze is op een school. Ik werk nu in Den Haag met andere mensen samen om de wachtlijsten te verkorten en het aantal plekken op scholen uit te breiden, zodat deze kinderen zo snel mogelijk naar school kunnen.
Bedankt voor het leuke gesprek en uw tijd!