Het Rotterdamse stadsdictee

/in

Jaley uit 1M, Wim uit 1H en Mare uit 1V waren dit jaar de vertegenwoordigers van Wolfert Dalton op het jaarlijkse Rotterdamse stadsdictee, waarvoor elke middelbare school per afdeling één brugklasser mag afvaardigen. Via een voorrondedictee in alle brugklassen waren zij komen bovendrijven als beste spellers. Deze keer was de locatie niet de gemeenteraadszaal, maar het Timmerhuis, en zoals altijd mocht elke leerling één ouder meenemen en mocht elke school één docent als begeleider meesturen, en dat was mevrouw Verbrugh, die trouwens ooit als leerling van Wolfert Dalton zelf heeft meegedaan aan dit dictee. Nadat de leerlingen op de hun toegewezen plek zaten, werd het dictee voorgelezen door Jeroen Naaktgeboren. Er zaten lastige woorden in als trance en brassband en niemand verwachtte een foutloos dictee te hebben geschreven. In de pauze waren er lekkere broodjes en koekjes en om de tijd te vullen tot de jury klaar was, werd er een kort dictee voor ouders georganiseerd en was er een optreden. Helaas viel onze school niet in de prijzen, maar onze deelnemende leerlingen hebben een onvergetelijke avond beleefd!

Veel talent op Wolfert Dalton

/in

Het was voor iedereen spannend: hoe gaat de talentenavond eruitzien en klinken in het nieuwe gebouw? Het antwoord was duidelijk: fantastisch! De akoestiek in het nieuwe gebouw is veel beter dan in het oude gebouw, al kunnen we een volgende keer nog iets verbeteren voor de bovenste rijen toeschouwers. En hoewel er nog geen gordijnen hangen in de aula en er geïmproviseerd moest worden op het nieuwe podium, zag het er erg goed uit. Dat was natuurlijk ook te danken aan de hoge kwaliteit van de acts en aan de voortreffelijke ondersteuning van de huisband en niet te vergeten aan Sara, die op een professioneel niveau de avond presenteerde. En de technische dienst deed de rest en zorgde voor een probleemloze avond. Dat af en toe een eigenzinnige sensor er voor zorgde dat ergens in het gebouw het licht aanging, dat beschouwen we gewoon als een puntje om van te leren…
De optredens waren om van te smullen en van een zeer hoog niveau. Het zal moeilijk worden om dat te overtreffen de komende jaren!

Hier zie je een aftermovie, gemaakt door mevrouw Carrilho.

 

Leerlingen Wolfert Dalton in de prijzen

/in

Vanaf nu rijdt er een vuilniswagen door de stad met een dichtregel van Leah Nölling, leerling van het Wolfert Dalton. Ze deed net als veel andere leerlingen van de school mee met een wedstrijd die door Poetry International en de gemeente Rotterdam werd georganiseerd. 35 jaar nadat een dichtregel van Jules Deelder op de eerste Rotterdamse vuilniswagen verscheen, mochten Rotterdamse scholieren via een prijsvraag een eigen regel insturen.

Leah won met de regel ‘Dat we er niet over praten, betekent niet dat het niet gebeurde’. Ook de derde prijs was voor een leerling van Wolfert Dalton: Hajar el Azzouzi dichtte ‘Wat ik wil, is verschil’. Juryvoorzitter Elfie Tromp maakte de winnaars bekend en onthulde samen met Leah de winnende regel op de vuilniswagen.

Hun docent Nederlands Esther Verbrugh besteedde in december een paar lessen aan zelf gedichten maken en stimuleerde haar leerlingen toen om hun tekst in te sturen. En twee leerlingen uit twee verschillende klassen vielen dus in de prijzen. Ook de klasgenoten van de prijswinnaars, die allemaal aanwezig waren bij de bekendmaking, vielen in de prijzen: voor iedereen was er na afloop een lekker gebakje. Want hoewel ze al een dag lang wisten dat iemand uit hun klas een prijs had gewonnen, ze wisten niet wie en ook niet welke prijs.

Het bericht op de site van Poetry International vind je HIER en het complete juryrapport staat HIER. Ook de site van de gemeente Rotterdam besteedde er aandacht aan en dat zie je HIER. Het Algemeen Dagblad maakte een artikel en dat lees je HIER en de Havenloods deed dat HIER.

Prijswinnaar Leah met juryvoorzitter Elfie Tromp voor de vuilniswagen met haar winnende dichtregel

Leah wordt geïnterviewd door de pers

Verhuisvideo

/in

We zijn dan wel over naar het nieuwe gebouw, maar laten we niet vergeten dat het een hele tour is geweest om er te komen (ook al waren het luttele meters). Via deze link een impressie van de verhuizing.