Charlotte van Diemen vertrok na haar eindexamen in 2017 naar Amerika. Een beurs voor college tennis werd haar aangeboden door Georgia Southern University.
Na het behalen van het vwo-diploma op het Wolfert ben ik naar Amerika gegaan. In Nederland is het heel lastig om de Universiteit met topsport te combineren. In Amerika kreeg ik een volledige beurs aangeboden om voor de universiteit te spelen en tegelijkertijd mijn Bachelor te halen. Van mijn ouders mocht ik school niet opgeven en ik wilde tennis niet opgeven, dus het was de perfecte combinatie. Ik heb voor Georgia Southern University gespeeld en hier mijn Bachelor in Sports Management behaald. Geloof het of niet (voor de docenten die mij kennen), maar ik ben Summa Cum Laude afgestudeerd!
Het tennissen ging heel erg goed en had het ook heel erg naar mijn zin. Helaas ben ik in mijn tweede jaar geblesseerd geraakt. Ik ben geopereerd aan mijn heup en was er zes maanden uit. Het is gelukt om daarna weer op goed niveau terug te komen, maar het jaar na de operatie liep ik dezelfde blessure op. Ik moest kiezen tussen nog een operatie of verder spelen met pijn. Ik heb toen voor een cortisone injectie gekozen en daar heb ik goed op door kunnen spelen. Door covid had ik nog een vijfde jaar door kunnen spelen voor de universiteit, maar de pijn verergerde en door de blessure werd mijn vierde jaar het laatste. Dat jaar heb ik nog op goed niveau gespeeld. We hebben het Conference toernooi gewonnen en zijn naar de Nationals gegaan. Dat was voor mij een prachtig einde van mijn tenniscarrière. Helaas een gedwongen einde door de blessure, maar wel op het hoogste niveau.
Na de universiteit heb ik nog anderhalf jaar in New York gewerkt. Toen mijn visum verliep ben ik naar Mallorca verhuisd. Gedurende de tijd op de universiteit heb ik mijn vriend ontmoet. Hij speelde voor het mannenteam op dezelfde school. Hij komt uit Spanje en is best bekend in de tenniswereld. Hij kreeg een goede baan aangeboden op de Rafa Nadal Academy in Mallorca, vandaar dat we daar naartoe zijn verhuisd. We werken nu allebei voor de Rafa Nadal Academy en hebben het super naar ons zin.
Ik werk als lead coach voor de weekly junior programs. We organiseren wekelijkse programma’s voor kinderen op verschillende niveaus tussen de 6 en 18 jaar. Kinderen ervaren hoe het is om op de Rafa Nadal Academy te tennissen en ze leren van de methodologie die we daar hebben. Ik ben vooral bezig met de organisatie en het coördineren van verschillende departementen op de academy. Alleen tijdens de high performance weken sta ik ook nog op de baan. Dan geef ik op hoog niveau training. Deze weken worden gebruikt om talenten te werven voor de Academy (full time academy players). De combinatie van office en tennis vind ik heel leuk. Vooral om de kids in een week tijd de experience van hun leven te kunnen geven. Het is heel leuk werk en het meest bizarre en gave voor mij is dat ik surrounded ben bij legends uit de tenniswereld. Ik ben regelmatig in contact met Toni Nadal, daarnaast zie ik Rafa redelijk vaak. Ik werk met Carlos Moya en nog een heleboel andere grote namen uit de tenniswereld. Namen waar ik vroeger altijd naar op keek. Nu werk ik dagelijks met ze en leer ik onwijs veel van hun expertise.
Vanwege mijn blessure ben ik andere sporten gaan zoeken die ik leuk vond en waar ik een challenge in kon vinden. Ik ben altijd superfanatiek geweest en kan eigenlijk niet stil zitten of iets alleen maar “voor de lol” doen. Mijn vriend heeft ook moeten stoppen met tennissen vanwege een blessure en het was zijn idee om eerst (in Amerika nog) een halve Ironman te gaan doen. Dat leek mij ook wel gaaf en omdat zwemmen, fietsen en hardlopen weinig pijn doen schreef ik mij ook in. Alleen ben ik totaal geen zwemmer dus dat was wel even pittig. Na de halve Ironman wilden we allebei heel graag een hele Ironman doen. Niet alleen voor de lol, maar ook om te kijken hoever we ons lichaam kunnen pushen en hoeveel van de limits eigenlijk meer mentaal zijn dan fysiek. Toen we naar Mallorca verhuisden hebben we gekeken welke Ironman we zouden willen doen. We hebben de Ironman in Kalmar gekozen. In Zweden is de temperatuur goed voor zo’n inspanning; tussen de 18 en 22 graden en het parcours is vlak. Het is ook een van de meest recommended Ironmans vanwege de sfeer en de supporters.
Nadat we ons hadden ingeschreven, zijn we begonnen met trainen in augustus 2023. Op 17 augustus 2024 was het zover en de grote test om te zien of we het aan konden. En het is ons gelukt! Met heel veel strijd zijn we over de finishlijn gekomen. Het was onwijs zwaar en fysiek het moeilijkst wat ik ooit heb gedaan. Het was een fantastisch gevoel en werkelijk een geweldige ervaring! Nu kunnen we onszelf ook een Ironman noemen en zijn we alweer op zoek naar de volgende uitdaging.
– Maxime Hoek –
