Voor dit interview neem ik je mee naar de tijd dat het Wolfert Lyceum een klein dorpsschooltje was. Er was nog geen sprake van het gezellige, rode puntvormige gebouw met het verre uitzicht, maar je zat als het ware in containers tussen de koeien in het weiland. De 144 leergierige en enthousiaste leerlingen waren verdeeld over gemengde havo/vwo-klassen en iedereen die destijds op school zat, kende elkaar. “Wat vond ik dat fijn”, verzucht een van de eerste leerlingen uit de geschiedenis van Het Wolfert Lyceum ’ Hoe gaat het nu met Bobby Zundorf, die in 2011 examen havo deed?
Ik kom met Bobby in contact via collega Anita van den Heuvel. Ik was namelijk op zoek naar een mooi verhaal van iemand die het Wolfert vanuit de steigers heeft zien opgroeien en zij vertelde me over deze oud-leerling, die met een beetje lef en nuchterheid zijn eigen bedrijf is gestart.
Bobby vertelt dat hij niet goed wist wat hij wilde doen na de havo en dat hij daar nu, meer dan 10 jaar later, nog steeds niet helemaal uit is. Daarin staat hij tegenwoordig niet alleen. Bij Bobby is het probleem (of juist een zegen) dat hij heel veel leuk vindt en daardoor moeite had om echt voor een bepaalde studie te kiezen. Daarom was de keuze voor sportmarketing en management een goede: een brede studie met veel verschillende aspecten. Helaas kan Bobby deze opleiding niet afronden, omdat Bobby het erg zwaar heeft met het overlijden van zijn broertje in 2010. De docenten die toen ook al op het Wolfert Lyceum werkten, herinneren zich deze vreselijke gebeurtenis nog goed. Toch weet Bobby in deze zware periode de studie Small Business en Retail management af te ronden. “Ik koos voor die opleiding, omdat het een opleiding is waarmee ik nog verschillende kanten op zou kunnen.”
Veel vrienden van Bobby waren al aan het werk toen hij nog aan het studeren was. ‘Ik merkte dat zij allemaal leuke dingen konden doen, terwijl ik het alleen moest hebben van een bijbaantje naast mijn studie’. Op aanraden van een vriend is Bobby zichzelf gaan verhuren als ZZP’er in de bouwwereld. Na verschillende opdrachtgevers kwam hij bij een dakdekker terecht en Bobby bleef daar voor langere tijd. “Ik ben een eigenwijze jongen en na een paar jaar dacht ik dat ik het beter zou kunnen. Ik ben vervolgens mijn eigen dakdekkersbedrijf gestart en doe dit nog steeds. Inmiddels heb ik personeel in dienst en bestaat mijn bedrijf alweer zes jaar.”
Aan het Wolfert heeft Bobby hele fijne herinneringen. Vooral de studiereizen zijn hem nog bijgebleven. “Omdat ik destijds op hoog niveau aan motorcrossen deed, sloot ik later aan bij de reis, maar eenmaal daar was het een dolle boel.” Bobby heeft nog mooie herinneringen aan de reis naar Londen. “Vanwege het daltononderwijs kregen we de vrijheid om een deel van de reis zelf te plannen en dat na goedkeuring uit te voeren. Dat was echt nieuw voor me en het was geweldig!”
Die zelfstandigheid in het daltononderwijs spreekt Bobby aan en hij denkt ook dat hij daar veel aan gehad heeft, zeker ook in het werkende leven. “Het daltononderwijs leert je dat je voor jezelf moet bedenken wat goed voor je is. Het geeft je meer vrijheid om in te vullen waar je aan moet werken. Vooral in de eerste jaren van het hebben van een bedrijf had ik hier profijt van. Het maakte me niet zo heel veel uit als ik fouten maakte, als ik maar zeker wist dat ik van mijn fouten leerde.”
Achteraf gezien heeft het voor Bobby veel uitgemaakt dat hij een doel voor ogen kreeg. Het maakt volgens hem niet uit wat voor doel het is, als je maar ergens naar toe kunt werken. Dat doel is voor iedereen persoonlijk en je kunt het ook altijd nog bijstellen of wijzigen. “Er zullen altijd tegenslagen zijn in het leven. Met een mooi doel kun je die tegenslagen net wat beter aan. En wees niet te streng voor jezelf als het even niet lukt: bij economie gaat het ook nooit in een rechte lijn naar boven.” Wij zijn heel blij te horen dat Bobby zo goed op zijn plek gekomen is.
– Maxime Hoek –
