Enthousiast vertelde Kirsten Haijes deze week bij het koffieapparaat dat ze het super leuk zou vinden om mee te doen aan dit interview. En daar is ze dan, gewikkeld in een supercozy sjaal/dekentje – het perfecte accessoire op deze druilerige herfstdag.
De dertigjarige Kirsten groeide op in Zoetermeer en woonde op kamers tijdens haar studie in Leiden. Ze koos voor de studie klassieke talen, al had psychologie ook goed gepast – het brein, gedrag, mensen helpen: iets dat haar blijft boeien. Gelukkig vindt ze die elementen ook terug in haar werk als docent en mentor. Ze wil haar leerlingen begrijpen, begeleiden en ze iets meegeven voor het leven.
Haar studententijd was gezellig. Ze deelde een appartement met haar nichtje en was binnen tien minuten fietsen in het centrum. Een brave student, noemt ze zichzelf – netjes, toegewijd aan haar studie, maar ook actief buiten de collegezaal. Zo werkte ze als rondleider in het Rijksmuseum van Oudheden, speelde ze piraat in het animatieteam van Drievliet en was ze mentor voor nieuwe studenten. Een van de hoogtepunten van haar studie was haar deelname aan een zomerseminar van het Homer Multitext Project, waar ze twee weken lang werkte aan de digitalisering van een manuscript van Homerus in Harvard’s Center for Hellenic Studies in Washington.
Ze is gek op haar vak. Taalpuzzels, mythologie, geschiedenis, filosofie, archeologie – het liefst alles tegelijk. Na het Pre-University College in Leiden volgde ze de studie GTLC aan dezelfde universiteit en behaalde ze haar lesbevoegdheid voor de onderbouw. Tijdens een theaterproject van de Toneelgroep Klassieke Talen ontmoette ze haar vriend: zij speelde een rol, hij deed de muziek. Het klikte meteen. Inmiddels zijn ze al tien jaar samen. Is hij ook docent? Nee, hij is programmeur geworden.
Wat zou je je jongere zelf adviseren? “Neem niet alles zo serieus. Ik was super braaf, haalde goede cijfers en vond leren leuk, maar ik ben ook perfectionistisch. Voor mijn ontspanning had ik best wat vaker mogen loslaten.”
En dan komt een andere hobby ter sprake: motorrijden. Kirsten rijdt op een Kawasaki Z650 RS, maar het begon allemaal met een schakelbrommer – een Mash 50. Tijdens corona wilde ze liever niet met het OV reizen (“De bussen waren overvol en soms vergat ik mijn mondkapje…”) dus stapte ze op de brommer naar haar werk. Al snel besloot ze voor haar motorrijbewijs te gaan. Inmiddels rijdt ze alweer drie jaar motor, net als haar vriend – of beter gezegd: haar verloofde! Afgelopen zomer reden ze samen via Duitsland en Slovenië langs de Kroatische kust (dankzij een koelvest onder haar motorpak bleef het nog een beetje comfortabel). Daar vroeg hij haar ten huwelijk. De trouwdatum? Die is er nog niet. “We zitten nog in de oriëntatiefase: wat willen we, hoe groot moet het zijn, wie nodigen we uit?”
Kirstens hart ligt ook in het theater. Ze is altijd bezig met een toneelvoorstelling of een musical. Op dit moment is ze productieleider van de voorstelling The Mousetrap. Het stuk is binnenkort te zien in het Stadstheater Zoetermeer – met haar vriend als regisseur. Zelf stond ze eerder in de spotlights met de hoofdrol in de musical Anastasia – “Het tofste theaterproject dat ik ooit heb gedaan.” Binnenkort beginnen de repetities voor Heathers (daar speelt ze mee in het ensemble) en De Zienerspiegel, waarin ze haar tweede hoofdrol speelt.
Ze zit lekker op haar praatstoel en noemt nog meer creatieve uitspattingen. Kostuums naaien bijvoorbeeld – een vaardigheid die ze zichzelf heeft aangeleerd via YouTube. Ze maakt het liefst historische outfits en is vooral trots op haar laatste creatie: een jurk geïnspireerd op de serie Bridgerton. Ze houdt van alles wat met fantasy te maken heeft en stond samen met haar zusje, nichtje, vriend en vrienden vier dagen op de camping tijdens het fantasy festival Castlefest. Ze bakt graag en leest veel (laatste boek: Het ultieme geheim van Dan Brown). En ja, ze sport ook nog. Onlangs rende ze de 10 kilometer tijdens de Geuzenloop in Zoetermeer. Tegenwoordig probeert ze een paar keer per week een rondje te hardlopen om het bij te houden.
En alsof dat nog niet genoeg is, zet ze zich ook volop in binnen het onderwijs. Naast haar vierdaagse werkweek als docent en mentor ontwikkelt ze samen met haar collega en sectievoorzitter Eva de Vos projecten voor het daltongymnasium, waarmee ze vakken actualiseert en laat overlappen. “Onderwijs is dynamisch, nooit saai. Het is wel een valkuil – ik wil altijd te veel. Ik blijf me ontwikkelen en de afwisseling, dat houdt het mooi.”
Met haar eindeloze nieuwsgierigheid, creatieve energie en hart voor leerlingen laat Kirsten zien dat onderwijs, passie en persoonlijke groei perfect hand in hand kunnen gaan.
Door: Jackie van der Gaag
