Ik sta beneden even te kletsen als ik mijn gast, een goedgeklede dertiger, druk bellend het schoolplein op zie lopen. “Ha Gaab” begroet hij mij, want mijn gast nuttigt regelmatig een drankje op de vrijdagavond met mijn man, dus een informele begroeting is dan ook toepasselijk. Ik kijk dan ook erg uit naar dit interview met mijn gast, die in 2012 zijn havo-diploma haalde op onze school.
Als we samen verder lopen naar de personeelskamer, komen we Lisette Crooijmans tegen, die toendertijd zijn mentor in havo 5 was. Zij herkent hem meteen en vraagt of hij onze nieuwe collega wordt. “Nee, geen tijd” antwoordt hij, “ik werk als zelfstandige en nu als business manager in de duurzame energie.” Al snel halen ze herinneringen op aan vroeger. Zo komt ook zijn passie voor de sportschool en voeding voorbij. Hij was toen vaak in de sportschool te vinden met als doel de sterkste man van Nederland te worden. Zou dat al gelukt zijn? Hoe gaat het nu met Liron Duijvestijn?
Als we Sia de Jong later in de gang tegenkomen, vertelt zij dat ze Liron nog recentelijk als voorbeeld gebruikte in haar les: een anekdote waarom er niet gegeten mag worden in de klas. Niet zo vreemd, want per pauze wist Liron maar liefst twaalf boterhammen naar binnen te werken (een ware uitdaging om dat binnen een half uur te doen). Vaak stond hij daarom collega’s te overtuigen dat het eerlijk was om de laatste boterhammen tijdens de les te eten. Inmiddels is Liron een jonge vader van een zoontje en met vijf boterhammen bij de lunch is hij helemaal verzadigd. Dat zal zijn vrouw bij het doen van de boodschappen ongetwijfeld erg prettig vinden.
“Leuk om hier weer door de gangen te lopen,” zegt hij. Toen Liron in de brugklas begon, was dat nog in het oude gebouw. Hij had destijds voor het Wolfert Lyceum gekozen omdat het niet zo massaal was. “Een gemoedelijke sfeer,” zegt hij. “Ik heb hier gymnasium, atheneum en havo gedaan en zo knap is dat niet want het was ook in die volgorde,” grapt Liron. Toch geeft hij toe dat hij in zijn middelbareschooltijd een beetje een haat-liefdeverhouding met school had. “School en latere studies voelde als door een hoepel moeten springen, ik pakte dat gewoon niet op, terwijl ik het wél kon.” Daar kunnen sommige van onze leerlingen zich misschien wel in herkennen.
Voor de leerlingen van nu heeft hij een gouden tip: Toon altijd inzet én volg je eigen pad. Zoek de uitdaging die je nodig hebt en als het even niet lukt, ontdek dan, ook met hulp van de docenten, waarom dat zo is. Ondanks dat je ‘het kunt’ hoef je niet per se dat hogere niveau af te maken. Tijdens de middelbare schooltijd lijkt dat veel belangrijker dan dat het daadwerkelijk is. Hoewel hij op school niet altijd de inzet toonde die zijn docenten van hem verwachtten, had hij veel respect voor hen, omdat hij zag hoeveel passie ze voor hun vak hadden. “Het was toen nog een kleine school, dus soms werden we persoonlijk opgevangen door de directeur, dat vond ik juist het leuke eraan!”
We vervolgen ons gesprek met al die mooie herinneringen hier op school. Het zijn er te veel om allemaal te noteren, maar één verhaal deed me toch hard lachen. In 4 havo, midden in de winter, zakte Liron met zijn brommer door het ijs en stond tot zijn knieën in de blubber. De brommer was niet eens van hem, maar van een vriend. Toen hij doorweekt op school aankwam, wilde hij eigenlijk meteen naar huis, maar bij de receptie kreeg hij te horen dat hij anders zijn blokuur M&O dubbel moest inhalen. “Nou ja, dan ga ik wel naar de les,” dacht hij. Voorin bij Basiet Jarmohamed ging hij zitten, die hem vervolgens liet weten dat hij “ongelooflijk stonk”. Thuis bleek de wasmachine trouwens ook niet blij met zijn modderige broek!
Zo kwam er ook een verhaal voorbij over hoe hij een 1 haalde voor geschiedenis door plagiaat (van mijzelf zonder dat ik het wist) en hoe Patrick Hamersma tijdens zijn diplomering een wel erg schrikbarend getal noemde over hoe vaak Liron zijn boeken niet had meegenomen. Iedereen maakte zich zorgen, maar Liron wist dat het uiteindelijk allemaal goed zou komen. Na het Wolfert begon hij aan Financial Services Management en stapte later over naar Bedrijfseconomie. Daar behaalde hij uiteindelijk ook zijn master. Zo kwam het goed met de jongen die ooit een heel brood per pauze opat en toch zijn weg vond naar het volwassen leven – misschien niet als sterkste man van Nederland, maar wel als iemand die zijn eigen pad heeft gevolgd.
Door: Gabryelle Hartman
