Van ‘gedwongen’ tussenjaar tot werken bij zijn ‘snuffelstageplek’… Als gastschrijver spreek ik oud-leerling Niels Feenstra op een barbecue bij mij in de tuin. Niels is namelijk een collega van mijn man.Toeval? Nee hoor, een goed geslaagde ‘koppelpoging’.
Niels deed eindexamen havo in 2016. En hoe? Hij slaagde maar liefst cum laude! Engels was zijn grote struikelblok en daardoor stond er 1x een zes naast al die achten en negens. Basiet Jarmohamed haalde Niels over om een herkansing te doen voor Engels en…hij verbeterde Engels en haalde een 7, waardoor hij uitkwam op een gemiddelde acht. Een geslaagde carrière lag in het verschiet. Maar een simpel vergeten ‘vinkje’ gooide roet in het eten.
Niels had zich namelijk keurig aangemeld voor de opleiding fysiotherapie. Hij had meegedaan aan de decentrale selectie, maar als cum laude geslaagde leerling, kreeg hij direct toegang. Uiteindelijk had hij ook zijn decentrale toelating gehaald, dus was hij zelfs tweemaal toelaatbaar. De Hogeschool bevestigde dat met een mail en Niels dacht: ‘in the pocket’. Helaas had Niels met een vinkje moeten bevestigen dat hij ook daadwerkelijk in september wilde starten, maar dat had hij over het hoofd gezien… Er werden per jaar 200 studenten aangenomen en omdat de Hogeschool vanuit Niels geen bevestiging kreeg van zijn komst, werd nummer 201 van de lijst gebeld dat er een plekje vrijgekomen was. Niels heeft nog van alles geprobeerd, maar helaas. Hij moest een ‘gedwongen’ tussenjaar opnemen en mocht in september het jaar daarna weer meedoen met de decentrale selectie. Wat een verhaal ☹!
Zijn ‘gedwongen’ tussenjaar heeft Niels echter goed besteed. Hij ging met zijn 17 jaar werken bij de Albert Heijn en werkte zich op tot teamleider. Daarnaast lekker sporten, op vakantie gaan – hij heeft gelukkig toch wel genoten van dit gekke jaar tussen de middelbare school en de start van zijn opleiding fysiotherapie. Het jaar daarna was Niels nog meer gefocust op starten met zijn opleiding, waardoor hij glansrijk de decentrale selectie doorkwam. En vier jaar later werkt hij bij een fysiotherapiepraktijk Spomed in Capelle aan den IJssel. Maar eerst nog even terug naar zijn middelbareschooltijd.
Want wat is je mooiste herinnering aan het Wolfert Lyceum Niels? ‘Dat is zonder twijfel de reis naar Berlijn. Met hele bijzondere afloop helaas’. In Berlijn kreeg Niels een rondleiding door het Olympisch stadion. Met wat klasgenoten had hij al gevraagd of ze het gras mochten betreden, maar dat mocht echt, echt, echt niet, zei de strenge, ‘gründliche’ Duitse rondleider. De puberbreinen maakten echter overuren en jeugdige overmoed sloeg toe. Drie, twee, één en daar renden ze met z’n achten het veld op. Rondleider van slag, docenten beschaamd, maar de acht leerlingen….ach, die zagen er de lol wel van in. Niels (samen met Brian Arkink) had echter al vrij snel in de gaten dat het menis was en ze hielden zich gedeisd. De andere zes leerlingen waren zich van geen kwaad bewust. Na lang beraad, werd besloten dat deze acht leerlingen eerder naar huis gestuurd zouden worden. En zo gebeurde het dat Niels in een stapelbed lag met boven zich Pieter Metselaar en Jasper van der Hoek in de nachttrein naar huis. Andere afloop dan verwacht ☹.
Mooie herinneringen heeft Niels aan de gymlessen op het Wolfert Lyceum. Vooral met Najib Azaroali deelde hij de liefde voor sport. Dick Koene vermeed Niels liever, vooral ’s ochtends vroeg. Op tijd komen was toen nog niet zijn sterkste punt. Maar ja, wat wil je ook – tegenwind vanuit Pijnacker en vooruit, hij geeft het schoorvoetend toe, ook iets te laat van huis weggaan. Niels probeerde dan naar binnen te sneaken. Maar Dick Koene, met z’n lange benen, was sneller dan Niels en dan moest hij weer een ‘te laat briefje’ halen. Daar heeft Niels wel goed leren rekenen: 9 te laat briefjes – oh nee, 3x voorkomen….15x te laat…melden bij leerplicht. Na 14x moest hij Dick Koene echt, echt niet meer tegenkomen (of toch iets eerder vertrekken van huis 😊).
Een laatste herinnering die tijdens ons gesprek bij Niels opkomt, is zijn mondeling Engels bij Rian Scheurwater. Niels is verhoudingsgewijs slecht in Engels, maar hij wilde wel graag goede cijfers halen. Tijdens het mondeling literatuur kon je 30 punten behalen. 20 voor de literaire kennis en 10 voor je spreekvaardigheid. Niels had het al ingecalculeerd en ja hoor, hij ontving slechts 1 van de 10 punten voor zijn spreekvaardigheid. Hij had dus iets te compenseren. Hij had zich echter zo goed ingelezen en voorbereid op de boeken, dat hij daarvoor 20 van de 20 punten behaalde en dus alsnog een 7 voor zijn mondeling literatuur ontving. Een prestatie om trots op te zijn. En dat was Rian Scheurwater ook. Ze heeft Niels nog jaren gebruikt als voorbeeld, hoe je toch een mooi cijfer kunt behalen voor je literatuur mondeling, ondanks een geringe spreekvaardigheid Engels. Hard werken loont!
Terug naar studie en werk. Want hoe zit het nou met de baan van Niels? Eigenlijk heeft Niels zijn baan te danken aan de zwangerschap van Maartje de Groot… Maartje was zwanger en ik verving haar als decaan van de havo. Niels zat in havo 4 en hij vertelde over zijn wens om fysiotherapie te gaan studeren. Ik bood hem spontaan aan om een dagje mee te lopen met mijn man, fysiotherapeut. Na een geslaagde snuffelstage, was Niels er echt zeker van: hij wilde fysiotherapeut worden. Op de zaterdagen mocht hij al aan de slag om patiënten die geopereerd moesten worden (nieuwe knie of heup) allerlei fysieke belastingstesten te laten ondergaan. Na de operatie werd dat opnieuw gedaan om data te verzamelen. Een mooi bijbaantje, waarbij Niels al veel leerde over patiëntencontact. Ze zagen dat ze goud in handen hadden en wisten Niels na zijn studie aan het bedrijf te binden. En altijd als ik één van de maatschapsleden zie, bedanken ze mij en vragen ze of ik nog meer zulke goede oud-leerlingen ken die de opleiding fysiotherapie zijn gaan doen 😊.
We sluiten het interview af door het heden en het verleden te verbinden. Want: wie zie je nog van de middelbare school Niels? Ruben Post en Niels kennen elkaar al vanaf groep 1. In de brugklas zaten ze ook nog samen in de klas, maar daarna vond de mentor het wel erg gezellig en werden Ruben en Niels in een andere klas geplaatst. De vriendschap heeft er gelukkig niet onder geleden en ze zien elkaar nog steeds bijna wekelijks. Ook Brian Arkink sluit af en toe aan om gezellig een drankje te drinken. Niels woont samen met Kiki in Pijnacker. Ze zijn er trots op dat ze in deze lastige markt een koopwoning hebben kunnen bemachtigen.
En tot slot: heb je nog spannende plannen voor de toekomst? Niels is gestrikt door de artsen in het Park Medisch Centrum, waar ze de patiëntenzorg voor doen, om mee te doen met de marathon van New York. Ze lopen voor het goede doel (vergoeding van operaties van mensen uit Oekraïne), dus sponsors zijn welkom!
Niels kijkt terug op een mooie schooltijd op het Wolfert Lyceum en er ligt hem een prachtig vervolg van zijn carrière als fysiotherapeut in het verschiet. Succes met de marathon in New York deze herfst!
Door: Natasja Geise
