“Wat een eer dat je mij uitnodigt,” zegt Freek lachend, als ik hem vraag voor deze rubriek. Hij leest de stukjes zelf ook graag, vooral over collega’s en wat zij doen naast het werk. Ook de rubriek ‘Hoe gaat het nu met…’ (door Maxime Hoek), waarin oud-leerlingen worden geïnterviewd, slaat hij nooit over. Na ruim 15 jaar op het Wolfert Lyceum kent hij bijna iedere leerling en collega wel.
We spreken af op donderdag, tijdens het 7e lesuur. Dit weekend wordt hij 40, maar dat zou je hem niet geven. Vandaag was er al een klein verjaardagsfeestje: een leerling uit de activiteitencommissie verraste hem met taart en cadeautje. “Dat maakt onderwijs zo leuk,” zegt hij. “Leerlingen houden je jong.” Het leukste aan zijn werk vindt hij dan ook de gesprekken met leerlingen. “Het is mooi om je te verplaatsen in hun wereld en je daarvoor open te stellen.”
Freek werd geboren in Vlaardingen, maar groeide op in Hellevoetsluis. Op zijn 18e ging hij in Rotterdam op kamers. “Mijn middelbare schooltijd? Een en al gezelligheid! De lessen zelf vond ik niet geweldig, maar alles eromheen wel. Mijn cijfers waren matig, totdat een docent zei: ‘Ik denk niet dat je het gaat halen…’ Toen heb ik een eindsprint ingezet en laten zien dat ik het wél kon. Mijn advies: zorg dat je een leuke schooltijd hebt. Later wordt het vanzelf serieuzer.”
Na zijn studie werkte Freek in het bedrijfsleven, bij zowel een multinational als een kleiner bedrijf. “Maar ik keek steeds meer uit naar de lunch en het einde van de dag. Filerijden mis ik ook niet.” Een familielid – zelf werkzaam in het onderwijs – gaf hem het zetje om het onderwijs in te gaan. Hij schreef de rector, werd doorverwezen naar de locatiedirecteur, en kon direct aan de slag op het Wolfert Lyceum, destijds nog een kleine school in een bouwkeet. “We zaten in een personeelskamer die kleiner was dan het kleinste lokaal,” zegt hij. Inmiddels is de school flink gegroeid, en hij zelf ook. “Het mooiste zijn de gesprekken met leerlingen, de actualiteit bespreken en dat aha-moment als de lesstof ineens landt. Het minst leuke? Afscheid nemen na de examens. Daarom lees ik ook zo graag ‘Hoe gaat het met…’.”
Freek heeft op school bijna alles gedaan. Nu is hij mentor van een 6 vwo-klas, begeleider van de activiteitencommissie én van Jong Ondernemen, waar leerlingen hun eigen bedrijf starten. “Deze week sprak ik er nog over met een brugklasser. Leuk idee dat ik die over een paar jaar weer terugzie.” Verder is hij sectievoorzitter, MR-lid en nog steeds actief in het docentenvoetbalteam. “Voetbal doe ik mijn hele leven al, altijd bij een club. Tegenwoordig wat minder, want hardlopen is meer mijn ding geworden. Twee jaar geleden liep ik de Rotterdam Marathon – een pleuris eind! – dus nu hou ik het bij 20 kilometer. Daar word ik blij van, en het maakt mijn hoofd leeg.”
Dat voetbal stokje geeft hij door aan zijn zoontjes van vijf en zeven. Op woensdag, tijdens zijn ‘papadag’, traint hij hun team. Zelf kijken doe ik niet: “In De Kuip zul je mij niet zien.” Oranje volgt hij wel. Wintersport organiseert hij niet meer via school, maar gaat hij nu met zijn gezin. “Sinds mijn oudste in de voorjaarsvakantie geboren is, past dat beter zo.”
In zijn vrije tijd gaat Freek er graag op uit met de camper. “Een bakbeest van drie meter hoog, zeven meter lang en nogal windgevoelig, maar echt een schitterend ding!”, vertelt hij. Afgelopen zomer reden ze langs alle twaalf provincies. De kinderen prikten achteraf trots punaises in de kaart. Eerder namen ze zelfs een sabbatical: vier maanden reizen door Spanje, Frankrijk en Portugal. Huisdieren passen daar niet bij, maar dat mist hij niet. Ook een dagje stad vindt hij leuk: vroeger om te shoppen, nu vooral voor een drankje met vrienden.
Daarnaast leest Freek graag, vooral boeken met een economische of maatschappelijke insteek. Momenteel ligt de Bermuda-driehoek van talent op zijn nachtkastje. “Ik lees ook graag boeken over rijk worden.” “Geld geeft vrijheid om te doen wat je wilt.” En ja, hij heeft ook crypto. “Dat liep niet best, maar mijn aandelen doen het beter. Mijn tip? “Verspreid je beleggingen en begin als je jong bent.” Stiekem droomt hij nog van een eigen bedrijf naast het werk als docent. “Maar daarvoor mis ik nu lef en tijd. Ik heb zoveel bewondering voor de leerlingen die de stap naar het ondernemerschap wel wagen.”
Op school, langs de lijn of met de camper: Freek blijft zichzelf. Altijd nieuwsgierig, altijd in beweging, en altijd genietend van de kleine momenten.
Door: Jackie van der Gaag
