Donderdagavond 19 juni was het zover: het eerste daltonoudercafé op WL. Zou deze pilot direct de laatste zijn of het begin van een mooie, nieuwe traditie?

In totaal zijn er acht ouders geweest van kinderen uit klas 1 t/m 5 vwo. Er is iets verteld over het ontstaan van het Wolfert Lyceum en daarna hebben we de daltonkernwaarden geïnventariseerd. Op effectiviteit na wisten de aanwezige ouders alle vijf de daltonkernwaarden. Mooie score :-). We hebben ze kort doorgenomen en daarna zijn we naar de zeven stellingen gegaan.

Er waren vier kinderen die al op een daltonbasisschool gezeten hadden (De Klipper). De rest kwam van een niet-daltonschool af. Ouders merkten op dat hun kind veranderd is, sinds ze op WL zitten, maar de vraag is of dat kwam doordat ze op het vo zitten of dat dat kwam doordat ze op een dalton-vo-school zitten. Sommige ouders merkten wel echt verschil in plannen en zelfstandigheid bij hun kind. Ook toegenomen verantwoordelijkheid werd gezien.

Van de acht ouders, hadden op drie kinderen na, alle kinderen bewust gekozen voor WL omdat het een daltonschool is. De andere drie hadden gekozen voor WL vanwege vriendjes die er naartoe gingen, omdat het in de buurt was of omdat ze uitgeloot waren op Melanchthon Bergschenhoek.

Er werden geen grote verschillen opgemerkt t.o.v. WL en andere scholen. Zo was er op iedere school (basis- en andere vo-scholen) aandacht voor samenwerken, zelfstandigheid en werd er gewerkt met een weektaak. Op WL wordt het alleen explicieter gemaakt en wordt het gelabeld als ‘dalton’. De tip van ouders was dus ook: blijf dit vooral doen, want daarin zit de meerwaarde: kinderen doen het bewust op een daltonschool en op andere niet-daltonscholen gaat het veel minder bewust. De kracht zit dus in het bewust aanleren van de daltonvaardigheden.

De ouders hebben nog wat concrete tips gegeven om onze school nog meer dalton te maken en de kinderen nog beter bij te staan bij bijvoorbeeld het plannen en samenwerken. De tips waren:

  • Zorg dat de studiewijzers bij de start van een nieuwe periode op orde zijn.
  • Help brugklassers in het samenwerkingsproces door meer tussentijdse meetmomenten op het groepsproces in te bouwen
  • Licht aan de brugklassers bij de start op WL de studiewijzers goed toe, maar herhaal dit vooral vaak (zodat het raadplegen een automatisme wordt)
  • Beperk de hoeveelheid informatiebronnen waar kinderen hun huiswerk / weektaken / informatie vandaan moeten halen
  • Zorg voor eenheid in het hanteren van de studiewijzers (bijvoorbeeld bijlagen staan soms in de tekst in de week waarin iets behandeld wordt en bij andere docenten staan de bijlagen helemaal onderin de studiewijzer).

De ouders waren zeer te spreken over dit daltonoudercafé en ze zagen ook echt een ontwikkeling op het gebied van het ‘daltongehalte’ van de school de afgelopen jaren. De school werkt goed aan het steeds meer dalton worden, vonden zij.

Het zijn van ‘daltonouder’ gaat niet altijd iedere ouder goed af. De ouders die er waren vinden het moeilijk om op hun handen te zitten en hun kind hun eigen fouten te laten maken. Ze vinden het lastig om de verantwoordelijkheid bij het kind te laten en het niet over te nemen. ‘Liefdevolle verwaarlozing’ is een term die ze bij is gebleven uit de voorlichting van toen hun kind op school kwam. Dat is lastig, maar het levert wel veel op, geven ze ook toe. Namelijk blije, zelfstandige, ondernemende kinderen die initiatief durven te nemen, verantwoordelijk zijn en klaar zijn voor de ‘grote boze buitenwereld’.

We hebben afgesloten met een terugblik op de avond in één woord. De genoemde woorden waren: ‘erkenning / herkenning / inspirerend’. Eén ouder zei: een begin. En daar sluit ik graag mee af. Dit was wat de ouders betreft en wat de DOG (dalton ontwikkelgroep) betreft het begin van vele mooie, zinvolle, leerzame daltonoudercafés om met elkaar te praten over iets geweldigs, namelijk ‘daltononderwijs’.

Namens de DOG (Dalton Ontwikkel Groep),
Natasja Geise-Pompen