Op de een of andere manier onthoud je je eerste lichting op een school altijd erg goed. Toen ik in 2012 op het Wolfert kwam werken, heb ik in de brugklas waar mijn gast in zat vaak gezegd: ‘Ik ben hier ook nieuw. Samen staan we sterk.’ Er blijken meer overeenkomsten te zijn tussen mij en de oud-leerling van deze week: nieuwsgierigheid, de drang om iets heel goed te doen en de keuze om de prachtige taal Nederlands te studeren. Als ik haar mail om een afspraak te maken, zit ze nog even in de hyperfocus voor de afronding van haar masterthesis Journalistiek en Nieuwe Media, maar als ik haar dan eindelijk in levende lijve spreek, draaien we de rollen om. Normaal gesproken is mijn gast namelijk degene die de vragen stelt. Nu is zij het onderwerp van alle aandacht: hoe gaat het nu met Laura Dofferhoff?
Laura koos voor het Wolfert Lyceum vanwege het gevoel. Tijdens de gebruikelijke tour langs middelbare scholen in de buurt stapte ze het Wolfert binnen en dacht: Ja, bij deze mensen voel ik me thuis. Ook het daltononderwijs sprak haar aan. Ze zat al op een daltonbasisschool, dus omgaan met verantwoordelijkheid was haar niet onbekend. Daltonuren vond ze heel normaal en later, tijdens haar studie, bleek een goede planning – zoals ze zelf zegt – echt haar redding.
Ze kijkt terug op het Wolfert Lyceum als een sociale en fijne plek, maar ondanks deze prettige omgeving lukte het haar niet altijd om zich op haar gemak te voelen. Laura heeft de neiging zichzelf veel druk op te leggen, waardoor ze vaak last had van stress. Daarnaast merkte ze dat ze zich vooral focuste op de vakken waarin ze minder goed was, waardoor ze minder genoot van de vakken waar ze juist veel plezier uit haalde, zoals Nederlands, geschiedenis en drama. Achteraf heeft ze zichzelf vaak afgevraagd waarom ze per se het vwo wilde doen. Vanuit huis werd er niet op aangedrongen – integendeel. Ook kon ze altijd terecht bij haar mentor, die zich ook zorgen maakte om de bloeddruk van zijn leerlingen. Maar koppige Laura had iets in haar hoofd, en dan móét het gebeuren.
En het lukte haar. In 2018 stond ze met haar diploma op zak voor een belangrijke keuze: wat nu? Ze besloot heel bewust een tussenjaar te nemen. Niet alleen om zich te oriënteren op haar studie, maar ook om te werken aan haar sociale ontwikkeling. Ze nam een baan in de horeca, ontmoette talloze interessante en leuke mensen en genoot enorm van de gesprekken en verhalen die ze daar hoorde. Daarnaast gaf ze examentraining Nederlands aan examenleerlingen via Lyceo. Deze vaardigheden en interesses, gecombineerd met haar ambitie om als journalist aan de slag te gaan, brachten haar ertoe zich in te schrijven voor de studie Nederlandse taal en cultuur in Leiden. Een gouden zet: met dit vak kun je zoveel kanten op.
Inmiddels woont Laura in een studentenhuis in Delft en gaat ze helemaal op in het studentenleven. Ze geniet van haar colleges, is lid van een gezelligheidsvereniging en ondanks dat haar eerste studiejaar vanwege Corona grotendeels online was, wist ze er het beste van te maken. Toch bleven haar valkuilen op de loer liggen: tijdens het afronden van haar bachelor verloor ze opnieuw de balans tussen spanning en ontspanning, waardoor ze in een dip raakte. Wat haar hielp? Even pas op de plaats maken, teruggaan naar de basis en afstand nemen.
Ondertussen werkt Laura als journalist en redacteur bij RTV Lansingerland. Ze schrijft artikelen en reportages voor de lokale krant en startte in 2022 ook als presentatrice van een wekelijkse talkshow. Met haar vriendelijke uitstraling, kenmerkende krullen en nieuwsgierige blik weet ze prachtige verhalen los te krijgen bij de bewoners van Lansingerland. Dit combineert ze moeiteloos met haar master Journalistiek en Nieuwe Media, waarvoor ze vorige week haar scriptie inleverde. Daarin onderzocht ze hoe De Telegraaf en de Volkskrant omgaan met het begrip omvolkingstheorie.
De rode draad in haar schoolloopbaan en studie? Laura wil altijd het beste uit zichzelf halen, maar verliest zichzelf daarbij soms uit het oog. Heeft ze daar dan iets van geleerd? ‘Nee, haha, oeps, ik doe precies hetzelfde. Op de middelbare school vergat ik soms te genieten, ik ging vaak te vroeg van feestjes weg, omdat ik bang was dat ik vakken niet haalde, en nu – na het inleveren van mijn scriptie – heb ik ook echt weer een pauze nodig.’
Dus neem het van een ervaringsdeskundige aan: ‘Ja, doe rustig aan. Soms is “voldoende” ook gewoon goed. Ga leven tijdens je studie, plan tijd in voor leuke dingen, voor ontspanning en neem je tijd. Als je twijfelt over een tussenjaar, neem dan dat tussenjaar en ga lekker in de horeca werken. Je leert jezelf en anderen daar zo goed kennen.’ We kunnen Laura alleen maar toewensen dat ze nu eindelijk een voorbeeld neemt aan… zichzelf?
Door: Maxime Hoek
