Wat voor thee? Namasté!
Namasté!
Na eerst bijkomen van de 12 uur durende reis,en de cultuurshock die je meemaakt als je voor het eerst aan de andere kant van de wereld bent, begonnen we aan ons avontuur. Hoewel de eerste dag rustig begon met uitslapen en het marktje in de buurt verkennen stonden we op zondag na een korte metrorit in de drukste wijk waar we ooit geweest waren. Een paar kilometer straat gevuld met honderden mensen, duizenden op elkaar gebouwde huisjes en miljoenen verschillende geuren. Om maar niet te spreken van een wirwar van elektriciteitsdraden, kippen die live worden geslacht, bedelaars, ezels, koeien, motoren, auto’s en een groep van twintig Nederlandse scholieren. Oh ja, en ook nog een pan met hersenen, vriendelijke begroetingen, selfies met Indiërs, tempels, een moskee, de kapper op straat en vastgereden worden in een steegje door de vuilniswagen met geur. Deze wandeling sloten we af met bijkomen in de mcDonalds met aardappelburgers (want koeien zijn hier heilig).
Het mooiste dat we tot nu hebben gezien waren niet de tempels en monumenten die we hebben bezocht maar de vrolijke motivatie van de kinderen die wij les mogen geven in de armste wijken van Delhi. Na elke avond heerlijk (te) pittig te hebben gegeten is de hele groep kapot en laten het keten liggen om in hun bed in te kruipen (behalve één kamer die tot diep in de nacht het gezellig heeft).
We hebben nog een hele week met de kinderen en gaan in het weekend weer enkele monumenten bezoeken. We zijn benieuwd.
